დღეს დილით, სტატისთვის მონაცემები მჭირდებოდა და ქ. ახალციხის მუნიციპალიტეტთან არსებული მზრუნველობამოკლებულთა უფასო სასადილოში შევიარე. ასე თერთმეტი საათი იქნებოდა. ხის ათამდე მაგიდა, პარკის ფერადი სუფრები და სუპის სუნი! წინა, სასადილო ოთახში არავინ დამხვდა, ხმა კარებს იქიდან ისმოდა. შევედი. თეთრ ხალათიანი სამი მზარეული ტრიალებდა, აქაც გაუსაძლისი სუნი იდგა, ცხიმის და მომწვარი ხახვის. მზარეულებმა მითხრეს ,,უფროსი” მალე მოვაო და სკამიც შემომთავაზეს. დავჯექი. ორ გაზქურაზე, ოთხი დიდი ქვაბი თუხთუხებდა, ერთში მაკარონი იყო. დანარჩენებში, როგორც მითხრეს; ,,პერლოვის სუპს ” ვაკეთებთ, მოხუცებს ძალიან მოსწონთ”.
უფასო სასადილო ყოველ დღე 178 მოხუცს მასპინძლობს, მათი ასაკი 60 - 95 წელია. ჰყავთ ერთი ას წელს მიღწეული ბებოც. ჩემგან მარჯვენა მხარეს, მაგიდაზე, პურის მთა დგას. ვინც აქ არ სადილობს საჭმელს ქილებში უსხამენ და შინ ატანენ. ჩემს იქ ყოფნაში მოხუცი ქალი შემოვიდა, კუთვნილი პური ჩანთაში მოათავსა, მაგიდაზე დადებული პურიც მოიტეხა, იქვე მაგიდაზე დადებული აჯიკაც წაისვა და ოთახი დატოვა. მე მქონდა მხოლოდ გაოცებული სახე. ,, ასეთია სიბერე, ჩვენც დავბერდებით,” - მითხრა ერთ -ერთმა მზარეულმა და მაგიდაზე დარჩენილი პურის ნაფხვენები გადმოწმინდა.
ახალციხის მუნიციპალიტეტის ბიუჯეტიდან მზრუნველობამოკლებულთა უფასო სასადილოსთვის ამ წელიწადში 72 ათასი ლარი გამოიყო. ანუ ექვსი ათასი თვეში, დღეში 200 ლარი, რაც თითოეულ მოხუცზე ლარი და თორმეტი თეთრი გამოდის.
პატარობისას, ბებია ყოველთვის ასე გვლოცავდა: ,,ღმერთმა დაგაბეროთო”. მაშინ ეს დალოცვა არ მომწონდა, მერე და მერე, როცა რამდენიმე ახლობელი მეგობარი გარდამეცვალა, ბებიას დალოცვა სანატრელი გამიხდა.
თუმცა, სიბერეც არის და სიბერეც.
ახლა სიბერეც მინდა თან ტკბილი სიბერეც.
Комментариев нет:
Отправить комментарий