,,იარონ”

 
არ მიყვარს გარდაცვალილ ადამიანებზე საუბარი. მტკივა და უბრალოდ ჩუმად ვარ ხოლმე, თუმცა როცა მუხრან მაჭავარიანის სიკვდლი გავიგე ბავშვობის ის მონაკვეთი გამახსენდა, როცა სასკოლო კონცერტებში გამოვდიოდი და ხმის ჩახრეწამდე ვყვიროდი ლექსს ,,ანდუყაფარო” და ,,ბიჭო სესეო, თოთიკაანთ ქალო მელანო” - თქმისას ყოველთვის ჭრუანტელი მივლიდა, არ ვიცი რატომ. და მომინდა დამეწერა. მეხუთე კლასამდე ,,ანდუყაფარო” და ,,დედა” იყო, შემდეგ ,,ვითარცა მტკვარი” . მერე თეთეს ვასწავლიდი ამ ლექსებს. თეთეს კი როგორც თვითონ ამბობს ,,ზედმეტად გარითმული ლექსები არ მოსწონს” და მეც შევეშვი.

,,მოემართება ფანჯრისკენ ტოტი...
ცოტაც და...
ფოთოლს მინას შეახებს....
რამხელა გახდა მეზობლის გოგო!
როგორ დაბერდა
ჩვენი მებაღე!"